źródło: www.szklarska.net.pl
Śnieżne Kotły – dwa najlepiej rozwinięte kotły polodowcowe w Karkonoszach o maksymalnej głębokości 215m. Są one rozdzielone wąską skalną grzędą i wciśnięte w północne zbocza głównego grzbietu Karkonoszy między Łabskim Szczytem, a Wielkim Szyszakiem. Pionowe ściany skalne dochodzą do ok. 150 m wysokości, górna krawędź Dużego Kotła położona jest na wysokości 1490 m n.p.m. w Wielkim Kotle znajdują się dwa małe Śnieżne Stawki. Duży Kocioł (Wschodni) ma 800 m długości i 600 m szerokości łącznie z Małym Kotłem (Zachodnim) stanowią ścisły rezerwat przyrody o pow. 127 ha. Nazwa Kotłów wywodzi się z płatów śniegu, które utrzymują się pod pionowymi zerwami skalnymi do późnego lata. Śnieżne Kotły to najbogatsze zbiorowisko górskiej flory i to nie tylko w Karkonoszach, lecz także w całych Sudetach. Nad Śnieżnymi Kotłami skałki Czarcia Ambona obok budynek stacji przekaźnikowej TV, w którym kiedyś było schronisko.
Śnieżne Kotły powstały prawdopodobnie podczas ostatniego zlodowacenia, w plejstocenie. Ich otoczenie zbudowane jest z karkonoskiego granitu z żyłą bazaltu w granitowej skale Małego Kotła.
Do Śnieżnych Kotłów można dojść czerwonym szlakiem (biegnącym szczytami, fragmentem głównego szlaku im. Orłowicza) – szlak ten prowadzi górną krawędzią kotłów. Natomiast ich dnem biegnie szlak zielony (szlak prowadzący Ścieżką nad Reglami), można tu też dojść podążając żółtym szlakiem ze Szklarskiej Poręby.